Montesorri Değil, Anne Ne Derse O!

Montesorri Teyze ne düşünürdü bilemeyeceğim ama biz şahsen odanı maksimum güvenlik, maksimum rahatlık ve rahatlık düzeyinde tutmaya çalıştık. Tabi cimrilik yaptık şimdi itiraf edeyim. E napalım, o bayıldığımız korsan modelli odayı alacaktık ama 5 sene sürecek taksitleri bitmeden ben araba yatak istiyorum diye tutturursun diye ödümüz koptu. Sen henüz çizgi filmlerle tanışmamışken, arabayı sadece ''vuuu' diye ses çıkaran ve geri çekince hızla öne  atılan bir parça oyuncak zannetmeyi bırakmamışken elimizdekileri değerlendirmeye karar verdik. Eski İkea tv ünitemizin alt ve üst rafları senin giysi dolabın oldu, kitaplık ise yan yatarak oyuncaklarına teslim oldu. Trafik halısını çok severek aldık ama bir de yer yatağı attık ki döne döne oynaşabilelim kuzucum. Yatağını ise Ayla Teyzenin (bakıcının) kocası sana özel yaptı. Sen bu yatağa bayılıyorsun. Fotoğrafta da gördüğün üzere poponu kaydıra kaydıra inip çıkabiliyorsun ilk günden beri. Hoş, bu bizim pek işimize gelmedi, seni bazen dış kapının önünde bulabiliyoruz ama olsun. Hem o korsan takım ne kadardı senin haberin var mı? İnşallah sen büyüyene kadar modası geçmez, hımmf.
Perdelerini yatak korumanın kumaşından özel olarak yaptırdık. O kumaşı ne kadar aradık bilemezsin. En son ananen Antalya'da buldu getirdi. Uçan balonlar bir harika dostum. ;)
Son olarak Montesorri Teyze'ye selamlar, olmuş mu, beğendin mi? :)

Görmemişin Oğlu Doğmuş

 Bu şipşirin yastığı Betül Teyzen senin için yapmış, harika değil mi? Umarım terrible two zamanları yemeye kalkmazsın. Keçeden kumaştan böyle şeyler yapabilen süper insanların olması ne hoş, annenin beceriksizliğini düşünürsek. :)

 Manisa'daki pastan. Hilal Halan ve Yalçın Amcan senin için epey uğraştılar, söylemiştim. :)

 Şu köşede ise kendine hayran bir tırtıl görüyoruz, öpüyoruz, seviyoruz, yiyoruz kendisini!

Şimdilik sen tadını çıkaradur, bütün görgüsüzlüğü ben yaparak elime geçtikçe doğum günü fotoğraflarını paylaşmaya devam edeceğim oğlum. :))

Yuva Arayan Garip Kuş

Bir yerlere sığma, bir şeylerden kendine yuva kurma maceraların tam gaz devam ediyor. Ara sıra hain sandalye seni sıkıştırmış, cani bebek güvenlik kilitleri yoluna taş koymuş ne gam! Sen mücadeleden vazgeçecek bir çocuk değilsin. Bu hırsını ileriki yıllara taşırsan banka sırası beklemene, restoranda garson gelsin diye dikilmene gerek kalmayacak; sen daima bir çözüm yolu bulup halledeceksin. :)

Haydi Şimdi Bütün Eller Havaya!

Ergenlik dönemlerinde bu videolar yüzünden muhtemelen kapıları yüzümüze çarparak filan kapris yapacaksın ama oğlum doğru söyle, sence de çok şirin değil mi? :) Kapı gıcırtısına oynuyorsun aylardır desem inanmazsın herhalde, ya da seni uyutmak için 'eee, eee,ee' diye ninni söylediğimizde ellerini kıvıra kıvıra - yarı uyur olsan da- dans ettiğini? Elimde daha fazla kanıt var ve korkarım ki bunları kullanmaktan çekinmeyeceğim bebek! Annenin yüzüne kapı çarpılmaz hem, taş olursun. :D

İyi Ki Doğdun!

 İlk yaptığımız çerçeveyi Manisa'ya götürmeyi unutunca Burak Amcanın dükkanda hemen yenisini yaptık. Tabi hatıra fotoğrafları çekmeden duramadık.

 Hilal Teyzen ve sevgili oğlu Can kuzusu. :)

 Hayatımdaki bir çok insana samimiyetle söylüyorum, iyi ki varlar. İyi ya da kötü, beni şekillendiren, kim olduğumu ya da kim olmadığımı anlamamı sağlayan onlarca, yüzlerce insan iyi ki doğmuş ve iyi ki tanışmışım. Ama sen oğlum, sen bütün insanların içinde varlığına en çok şükrettiğim, doğduğu için, var olduğu ve hayatımın bir parçası olduğu için her gün her an yeniden şaşırıp, sevinip, mest olduğumsun. Tüm kalbim, beynim, bütün hücrelerim, hayatımın her anı ile söylüyorum ki, iyi ki doğdun! Eğer çocuklar gerçekten ailelerini seçebiliyorlarsa nasıl böyle şaşkın bir anneyi seçtin bilmiyorum ama teşekkürler! (Hastanede karıştıysan da sevgili hemşireye teşekkürlerimi sunarım. :)) )

Tolga Dayın el yazısı konusunda oldukça başarılı, öyle değil mi? Sünnetinde de balonlara yazıları yazan oydu, kısmetse her özel gününde kendisine çok iş düşecek. :)

The Little Prince. :)

Cafetto Cafetto olalı böyle zulüm görmedi herhalde. :) Yalçın Enişten Allahtan bütün özverisi ve cömertliğiyle bize ev sahipliği yaptı.

Hilal Halan (aa çok hoşmuş söylenişi:) )bu harika kurabiyeleri doğum günün için hazırlatmış. Senin için sakladım birkaç tanesini. Umarım bu yazıları okurken hala sağlam olarak sana ulaştırabilmişizdir.

Efe Abin, İrem Lal ve Dila Ablaların <3

Mebrure Teyzen, Öztürk, Bilal, Serdar, Cüneyt ve İlkcan Amcaların. Efe Abin, Ekin ve Can. :)

Yalçın Amcan, Dila ve İrem Lal ablaların, Halan ve Babaannen. :)

Ne yaptık?

Evet, son yazıda söylediğim gibi uzun zaman geçti. O zamandan beri neler oldu?
* 9.ayda üst 4 diş tamamlandı. Gece uykuları yok oldu, Alp yarım saatte bir uyandı ve hep emmek istedi Tabi ki sınır yok, dişler tamamlanınca uyku düzenimiz eskisi gibi olmasa da geri geldi.
* Manisa'dayken (doktora gittiğimizde) Alp ilk kelimesini söyledi; 'gel.' :) Bu gel ne anneye ne babayaydı, soğukta ablamızın evinin karşısındaki parka inmiş olan vahşi atlaraydı.:))
* İlk kelimeyle beraber 9. ayda, hatta doğum gününden iki gün sonra Alp emeklemeye başladı. Aynı günlerde bir yerlere tutunup doğrulmaya başladı.
* Biz merkeze taşındık ve bakıcı bulduk. İlk zamanlar ağlasa da bakıcı teyzesini çok sevdi ve gitgide onunla kalmaya alıştı. Karşı komşumuzun tırunu Doruk'la arkadaş oldu, ev gezmelerine başladı. Şu anda komşular bizi değil Alp'i tanıyor. Alp ise Doruuuk diye seslendiğimizde hemen cama yapışıyor.
* Bakıcı ablamızın bir av köpeği var, Alex. Alex'i sürekli camdan çağırıyor oğlum. 'as' ikinci kelimesi oldu. :)
* Son birkaç gündür tutunmadan uzun adımlar atmaya başladı. Yürüme heyecanı bütün evi sarmış durumda.
* Alp müziğe bayılıyor. En ufak seste ellerini kıvıra kıvıra dans ediyor.  Biz  her ne kadar karı koca bu konuda beceriksiz olsak da sanırım bizim oğlanın müzik kulağı var. Marakaslar, bateri, oyuncak gitar gibi oyuncaklara bayılıyor, olmadı tuzlukları masaya vura vura ritm tutuyor.
* Kasımın ikinci yarısı yine diş sıkıntılarıyla geçti. Alt sırada 2 tane daha ve yanlarda ikişer tane daha baş gösterdi.
Üç ayda, özellikle doğum günü civarı bambaşka bir çocukla karşılaştık. Her şeyi anlayan ve anlatmaya çalışan bu hali bizi büyülüyor. Üç gün önce göz enfeksiyonu geçirdi. Damlayı zorla damlattırıyorken dün gece şişeyi aldı, gözümüze damlattı sırayla. Hadi oğlum sıra sende deyince gözlerini kırpıştırarak kafasını eğdi bekledi. Tabi korkup vazgeçti ama yine de görmeye değerdi. Bu hafta aynı zamanda öksürük ve burun akıntısıyla geçti. Diş çıkarırken bünyesi zayıf düşüyor malesef. Burnuna sanırım o kadar çok serum fizyolojik sıktık ki, çocuk bulduğu yerde burnuna dayayıp sıkmaya çalışıyor. :)
Yemek yiyor demiş miydim? ;)

Uzun bir Aradan Sonra...

En son yazdığımdan beri tam tamına 5 ay geçmiş. Biz bu süreçte çok şey yaşadık, hatta doğum günü kutladık. Neler olmuş...
Ek gıda konusunda kalmışım en son. Yeniden yemeye başladığı için sevinmişim. Ama o aylarda Alp kilo almamaya, hatta kilo vermeye başladı. Boyu da birkaç ay boyunca uzamadı. Ek gıdayı tamamen reddetti ve sadece anne sütü almaya devam etti. Danıştığım çocuk doktorumuz ısrarla herşeyin normal olduğunu söylüyordu ama bir bebek 6. aydan 9. aya kadar bir santim bile uzamıyorsa ve 1 kilo kaybettiyse siz buna inanabilir misiniz? Niye o doktoru dinleyip 3 ay başka bir uzmana gitmedim hala bilmiyorum. Sanırım basiretimiz bağlanmış. Çok aptalmışız. Şimdi geri dönüp bakınca o üç ayı aç geçiren ve bu yüzden gelişmeyen oğlumu hatırlıyor ve kendimi suçluyorum.
Doktorumuzun izinde olduğu dönemde başka bir doktora gittik. Durumu ona anlattığımda 'Bu çocukta gelişim geriliği var, siz neyi bekliyorsunuz, niye kimse bir şey demedi.' diye bizi azarladı. Azarlanmak bir yana, o anki ruh halimizi anlatamam... Bizi, oğlumuzun kemik yaşına bakılması için radyolojiye yönlendirdi. Biz gergin, ağlamaklı sıra aldık. Tam girecekken dur dedim, yahu biz ne yapıyoruz? Daha bu çocuğa bir kan tahlili yapılmadı, bir idrar tahlili yapılmadı, demir seviyesine bakılmadı? Bybo'daki dostlara danıştık, o ara İzmir'de ablamızın doktorunu aradık. Adam dedi sakın yaptırmayın boş yere radyasyon vermeyin, önce bana getirin. O gün apar topar kalkıp gittik İzmir'e. Doktor tüm tahlilleri yaptı, inceledi. Dedi ki evet büyümemiş üç ayda. Bu çocuk genetik olarak kısa olacak muhtemelen, o yüzden yavaşlamış olabilir ve evet, yeme bozukluğu var. Gerekirse emzirmeyeceksin, verdiğim diyeti uygulayacaksınız.
Biz hem rahatlamış, hem de şaşkın halde çıktık doktordan. Süper, hormon bozukluğu filan yok evet ama nasıl yiyecek? Ağzını kilitleyip açmıyor hiçbir şeye? Benim 9 ayda herkesle kavga dövüş eve sokmadığım tüm mamalar, devam sütleri doktorun talimatıyla stoklandı. Verdiği menüdeki yemeklere harfiyen uyulmaya başlandı ama Alp'in bundan haberi yoktu tabi. İlk gün akşam yemeği deneme fiyaskoyla sonuçlandı. Eniştemiz tecrübeliydi; gayet sakin 'ver bana tabağı.' dedi ve bizi kenara çekti. Sonra yavaş yavaş, konuşarak ilk lokmasını yedirdi oğluma. Bizim için mucize gibi bir şeydi. O lokmanın devamı geldi, Alp bugün 13. ayında ve muhteşem yiyor- diş krizlerini saymazsak. Hala zayıf ama tüm doktorlar hareketli bir çocuk olduğu için bunu normal karşılıyor. Boyu ise 74 cm idi 12. ay kontrolünde. Evet muhteşem değil -%10-%25 persentillerde ama en azından 3 ayda 6 cm uzadı. Oğlumuzun doğumunu yaptığım ve 9 ay kontrollere gittiğim özel hastaneye bir daha uğramadık. Çevremde kimseyi de yollamıyorum. O kadar ilgisiz, aptal bir sistemleri var ki, devlet hastanesi yanlarında cennet sayılır. Başhekime yaptığımız şikayetler sonuçsuz kaldı tabi, farklı bir şey beklemiyorduk ama en azından kurtulduk ve radyasyon vermedik oğlumuza diye sevindik.
Dediğim gibi şimdi herşeyi yiyen obur küçük bir canavara dönüştü Alp ve o artık kocamaaaan 1 yaşında. :)