En son yazdığımdan beri tam tamına 5 ay geçmiş. Biz bu süreçte çok şey yaşadık, hatta doğum günü kutladık. Neler olmuş...
Ek gıda konusunda kalmışım en son. Yeniden yemeye başladığı için sevinmişim. Ama o aylarda Alp kilo almamaya, hatta kilo vermeye başladı. Boyu da birkaç ay boyunca uzamadı. Ek gıdayı tamamen reddetti ve sadece anne sütü almaya devam etti. Danıştığım çocuk doktorumuz ısrarla herşeyin normal olduğunu söylüyordu ama bir bebek 6. aydan 9. aya kadar bir santim bile uzamıyorsa ve 1 kilo kaybettiyse siz buna inanabilir misiniz? Niye o doktoru dinleyip 3 ay başka bir uzmana gitmedim hala bilmiyorum. Sanırım basiretimiz bağlanmış. Çok aptalmışız. Şimdi geri dönüp bakınca o üç ayı aç geçiren ve bu yüzden gelişmeyen oğlumu hatırlıyor ve kendimi suçluyorum.
Doktorumuzun izinde olduğu dönemde başka bir doktora gittik. Durumu ona anlattığımda 'Bu çocukta gelişim geriliği var, siz neyi bekliyorsunuz, niye kimse bir şey demedi.' diye bizi azarladı. Azarlanmak bir yana, o anki ruh halimizi anlatamam... Bizi, oğlumuzun kemik yaşına bakılması için radyolojiye yönlendirdi. Biz gergin, ağlamaklı sıra aldık. Tam girecekken dur dedim, yahu biz ne yapıyoruz? Daha bu çocuğa bir kan tahlili yapılmadı, bir idrar tahlili yapılmadı, demir seviyesine bakılmadı? Bybo'daki dostlara danıştık, o ara İzmir'de ablamızın doktorunu aradık. Adam dedi sakın yaptırmayın boş yere radyasyon vermeyin, önce bana getirin. O gün apar topar kalkıp gittik İzmir'e. Doktor tüm tahlilleri yaptı, inceledi. Dedi ki evet büyümemiş üç ayda. Bu çocuk genetik olarak kısa olacak muhtemelen, o yüzden yavaşlamış olabilir ve evet, yeme bozukluğu var. Gerekirse emzirmeyeceksin, verdiğim diyeti uygulayacaksınız.
Biz hem rahatlamış, hem de şaşkın halde çıktık doktordan. Süper, hormon bozukluğu filan yok evet ama nasıl yiyecek? Ağzını kilitleyip açmıyor hiçbir şeye? Benim 9 ayda herkesle kavga dövüş eve sokmadığım tüm mamalar, devam sütleri doktorun talimatıyla stoklandı. Verdiği menüdeki yemeklere harfiyen uyulmaya başlandı ama Alp'in bundan haberi yoktu tabi. İlk gün akşam yemeği deneme fiyaskoyla sonuçlandı. Eniştemiz tecrübeliydi; gayet sakin 'ver bana tabağı.' dedi ve bizi kenara çekti. Sonra yavaş yavaş, konuşarak ilk lokmasını yedirdi oğluma. Bizim için mucize gibi bir şeydi. O lokmanın devamı geldi, Alp bugün 13. ayında ve muhteşem yiyor- diş krizlerini saymazsak. Hala zayıf ama tüm doktorlar hareketli bir çocuk olduğu için bunu normal karşılıyor. Boyu ise 74 cm idi 12. ay kontrolünde. Evet muhteşem değil -%10-%25 persentillerde ama en azından 3 ayda 6 cm uzadı. Oğlumuzun doğumunu yaptığım ve 9 ay kontrollere gittiğim özel hastaneye bir daha uğramadık. Çevremde kimseyi de yollamıyorum. O kadar ilgisiz, aptal bir sistemleri var ki, devlet hastanesi yanlarında cennet sayılır. Başhekime yaptığımız şikayetler sonuçsuz kaldı tabi, farklı bir şey beklemiyorduk ama en azından kurtulduk ve radyasyon vermedik oğlumuza diye sevindik.
Dediğim gibi şimdi herşeyi yiyen obur küçük bir canavara dönüştü Alp ve o artık kocamaaaan 1 yaşında. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder